Zajęcia zdalne 3

Bip

O NAS

DLA RODZICÓW

PRZEDSZKOLE

INNOWACJE /PROJEKTY

KONTAKT

Zajęcia zdalne 3

Zajęcia zdalne 12-16 kwiecień

Grupy starsze

Wiosenne opady – wysłuchanie wiersza „Ulewa” M. Strzałkowskiej i rozmowa na temat treści utworu i wiosennych opadów.

Rodzic czyta wiersz bez podania jego tytułu.

Ulewa

Ptak się kuli pośród liści,

mokną drzewa,

mokną krzewy,

a ja biegnę przez kałuże,

a ja biegnę wśród ulewy…

Drży na deszczu pączek róży,

mokną grusze i jabłonie,

a ja biegnę przez kałuże,

krople deszczu łapię w dłonie…

Kiście bzu zwiesiły głowy,

mokra ziemia pachnie deszczem,

a ja krzyczę prosto w chmury:

– Padaj, deszczu! Padaj jeszcze!

Małgorzata Strzałkowska

Źródło: M. Strzałkowska, „Zielony, żółty, rudy, brązowy”, Media Rodzina, Poznań 2003, s. 9.

Prowadzący zachęca do odpowiedzi na pytania.

Jaka pogoda została przedstawiona w wierszu?

Jaki tytuł nadalibyście usłyszanemu tekstowi?

Czy chcecie się dowiedzieć, jaki tytuł nadała wierszowi autorka?

Co to jest ulewa?

Jakie inne zjawiska pogodowe, oprócz ulewy, można zaobserwować wiosną za

oknem?.

Ulewa to rodzaj mocnego deszczu. Deszcz jest najczęstszym rodzajem opadów powstającym z chmur i wracającym na ziemię w postaci kropelek. Maleńkie krople parującej wody unoszą się, łączą ze sobą, tworzą chmury. Stają się cięższe i spada deszcz. Może być drobny, zwany mżawką, lub wielki, gęsty, ulewny, o którym czasem mówi się „oberwanie chmury”. Gdy temperatura spadnie poniżej zera, pojawia się mróz, z chmur lecą zamarznięte kropelki, zamienione w sześcioramienne kryształki lodu, czyli śnieg. Mają one różne kształty: igiełek, gwiazdek albo śnieżynek. Natomiast podczas ładnej pogody może padać grad. To krople deszczu, które zamarzły w wielkiej, lodowatej chmurze, mają różną wielkość. Zatem opad atmosferyczny to woda, która spada z różnym natężeniem i pod różną postacią: deszczu, śniegu i gradu.

Deszczowa wiosna – praca plastyczna, malowanie farbami.

Na mokrej powierzchni dziecko maluje proste wiosenne obrazki, np. drzewa, kwiaty. Kolory będą się ze sobą zlewać i łączyć, tworząc ciekawe wzory.

Film edukacyjny “Przygoda kropli wody”

https://www.youtube.com/watch?v=DXUTx1O857U

Poznawanie obiegu wody w przyrodzie – przeprowadzenie doświadczenia.

Rodzic nalewa do garnka gorącej wody, dzieci obserwują parę wodną unoszącą się nad garnkiem. Następnie rodzic przykrywa garnek szybką , na jej powierzchni para skrapla się, dzieci obserwują widoczne krople, które następnie łączą się w większe krople i spadają ponownie do garnka.

Jestem kroplą wody – opowieść ruchowa.

Dziecko wciela się w krople wody. Rodzic snuje opowieść, w tym czasie kropelki naśladują ruchy wymieniane w opowieści: Jesteś kropelką wody, leżysz na listku. Wygrzewasz się na słonku. Czujesz, że stajesz się lekka, unosisz się wysoko, wysoko. Jesteś teraz chmurką, płyniesz po niebie. Nagle robi się chłodniej, spadasz na ziemię jako deszczyk, odbijasz się o parapety domów, parasole ludzi... i ponownie jesteś kropelką, leżysz na listku…

Zagadki o pogodzie – rozwiązywanie zagadek,

Ciepło z zimnem się zmówiło,

srebrne frędzle zawiesiło,

Kiedy ostry mróz przeminie,

w słońcu woda z dachu spłynie. (sopel)

Co to za ogrodnik?

Konewki nie miewa,

a podlewa kwiaty i drzewa. (deszcz)

Nie widać nic od samego rana,

Ziemia jest jakby mlekiem oblana.

Lecz nie martwice się, to nie szkodzi,

Bo słońce wróci za kilka godzin. (mgła)

Gdy wczesnym rankiem na łące się znajdziesz,

może te perły w trawie odnajdziesz. (rosa)

Pada z góry, z czarnej chmury

nie śnieg, nie deszcz,

W słońcu promieniach

w wodę się zmienia.

Co to jest, czy wiesz? (grad)

Dom pszczół i Ewa, to będzie… (ulewa)

Kiedy leci – nic nie gada,

Cicho i ostrożnie siada.

Lecz o wiośnie, kiedy znika,

To dopiero szum, muzyka. (śnieg)

Huczy, świszczy, leci w pole,

Czyni w koło swe swawole,

zrywa ludziom kapelusze

i wykręca parasole. (wiatr)

Źródło: J. Stec, „Zagadki dla najmłodszych”, M.A.C. S.A. Oficyna Wydawnicza i Fonograficzna, Kielce 1995

Zabawa matematyczna “Układamy chmurki deszczowe o różnych rozmiarach”

Rodzic daje dziecku chmurki, każda jest oznaczona inną liczbą. Zadaniem dziecka jest ułożenie tylu kropelek, ile wskazuje liczba na chmurce. Po dokonaniu sprawdzenia dziecko ściąga kropelki. Następnie wieje wiatr – dziecko miesza chmurki i ponownie patrzy na liczby i układa na chmurkach tyle kropelek, ile potrzeba. Rodzic sprawdza poprawność. Chmurowe działania – rodzic przygotowuje chmurki z działaniami (na dodawanie lub odejmowanie oraz cyfry). Dziecko dokonuje obliczeń, dodając lub odejmując kropelki, podaje wyniki i układa je z właściwych cyfr. Następnie odczytuje zapis matematyczny.

Zabawa dydaktyczna “Szyfry pogodowe” - odczytywanie wyrazów z liter lub sylab.

Rodzic prezentuje tabelę z symbolami i literami – klucz do odczytania szyfru. Wyjaśnia, iż w poszczególnych polach ukryły się litery, z których należy ułożyć wyrazy. Czyta również zaszyfrowane wyrazy, które trzeba odkryć, wybierając odpowiednie litery z tabeli.

Przykładowe wyrazy do odszyfrowania:

1 śnieg, 4 śnieg, 2 burza, 4 burza, 3 gwiazda, 3 księżyc – pogoda

2 chmura, 5 śnieg, 1 słońce, 4 gwiazda, 1 gwiazda, 5 księżyc – garnek

2 księżyc, 3 słońce, 4 chmura, 1 burza, 2 śnieg, 5 gwiazda,

3 burza – parasol 5 słońce, 1 chmura, 4 księżyc, 2 gwiazda – buty

3 śnieg, 5 burza, 2 słońce – lew

3 chmura, 4 słońce, 1 księżyc, 5 chmura – smok

W innej wersji zabawy dzieci układają wyrazy na podstawie tabeli z sylabami:

Przykładowe wyrazy do odszyfrowania:

2 chmura, 4 słońce, 3 gwiazda – pogoda

2 słońce, 1 śnieg, 3 burza – zegary

1 księżyc, 4 śnieg, 2 burza, 4 księżyc – parasole

1 chmura, 5 burza – ryba

5 chmura, 1 burza – wazon

4 chmura, 5 słońce, 2 księżyc – cebula

2 gwiazda, 5 śnieg – buty

2 śnieg, 1 gwiazda – nurek

1 słońce, 3 chmura, 5 gwiazda – owoce

4 gwiazda, 3 słońce, 3 śnieg – maliny

5 księżyc, 3 księżyc, 4 burza – samolot

4 śnieg, 4 gwiazda – rama

Ćwiczenia ruchowe przy muzyce

Pogodne ćwiczenia W PODSKOKACH | RYTMIKA DLA DZIECI - YouTube

Pierwsze oznaki wiosny - zabawa w ruchu, ćwiczenia dla dzieci - YouTube

Karty pracy

Logopedia

W wiejskiej zagrodzie, pies zwany Burkiem

Skrzętnie zarządza całym podwórkiem.

Niech Burkiem będzie w buzi języczek,

Wnet obowiązki jego wyliczę:

Rankiem, gdy tylko ślepia otwiera,

Już za porządki się zabiera.

Najpierw wokół swej budy posprząta:

Zamiecie ( oblizywanie warg ruchem okrężnym),

Zakopie kości do kąta ( wysuwanie i chowanie do jamy ustnej języka ułożonego w

łopatkę).

Następnie w budzie zrobi sprzątanie ( masowanie czubkiem języka wewnętrznej strony policzków)

I zerknie w miseczkę, co dziś na śniadanie ( kierowanie języka w kąciki warg).

Na widok ciepłej kaszy smacznie się oblizuje ( oblizywanie językiem „wąsów „ i „brody”)

Zjada wszystko, bo bardzo mu smakuje ( głośne mlaskanie).

Teraz już Burek biegnie zliczyć kurki do kurnika

I sprawdzić, czy tej nocy nie było tam liska zbójnika ( liczenie ząbków „kurek”, poprzez dotykanie

każdego zęba czubkiem języka).

Są wszystkie, lecz tuż za płotem słychać gąsek gęganie ( gęganie: gę, gę, gę)

Biegnie Burek na ratunek, dając znak szczekaniem ( szczekanie: au, au, au)

A tu już gąsior groźnie sycząc ( syczenie: s…………),

Broni swego stada.

Niesfornych łobuziaków ucieka gromada,

Pufając ze zmęczenia ( nadymanie policzków i wypuszczanie powietrza)

Szumiącego lasu dopada ( szumienie sz…………..).

Teraz Burka czeka nie lada zadanie,

Musi krówkę wyprowadzić na łąkę, na śniadanie. Krowa muczy przyjaźnie ( mu……….)

Już idą drogą wśród lasu,

Nagle się przestraszyli

Okropnego hałasu.

Spogląda Burek za siebie, z prawej i z lewej strony ( wysuwanie języka i kierowanie go w prawo i w lewo)

Co widzi? Wóz strażacki pędzi jak szalony.

i–a, i–a, i–a, słychać już z oddali,

Co znaczy, że w pobliżu gdzieś się chyba pali.

Wtem słyszy Burek gwizd znajomy ( gwizdanie)

Znajome cmokanie ( cmokanie).

To jego pan go wzywa, ma nowe zadanie.

Przeciska się Burek do domu, na skróty, przez dziurę w płocie ( przeciskanie języka przez zaciśnięte zęby),

Gdy nagle wzrok jego skupił się na kocie,

Który miaucząc groźnie ( miauczenie), na rybki polował,

Lecz widząc kota, na drzewo się schował.

Wdzięczne rybki Burkowi całuski ślą spod wody ( całuski),

Lecz psina nie ma już czasu, pędzi w stronę zagrody. I tak dzień pracy Burka wypełniony pod wieczór wraca psina do budy zmeczony zjada smaczną kolacje - mlaskamy, poprawia posłanie wypychamy policzki językiem i juz po chwili słychać jego smaczne chrapanie- chrapiemy.

Myszki” – wierszyk do ćwiczeń logorytmicznych utrwalających głoskę „sz” w sylabach:

(dzieci powtarzają sylaby)

Myszek sto do norki szło: SZO, SZO, SZO SZO, SZO, SZO

Wtem wybiegły koty dwa: SZA, SZA, SZA SZA, SZA, SZA

A, że były bardzo złe SZE, SZE, SZE SZE, SZE, SZE

To złapały myszki dwie SZE, SZE, SZE SZE, SZE, SZE

Potem jeszcze zjadły trzy SZY, SZY, SZY SZY, SZY, SZY

I ostrzyły ciągle kły SZY, SZY, SZY SZY, SZY, SZY

Ale, że im brakło tchu SZU, SZU, SZU SZU, SZU, SZU

Nie złapały wszystkich stu SZU, SZU, SZU SZU, SZU, SZU

Rytmika

Pod poniższym linkiem znajdują się ćwiczenia rytmiczne. Kliknij link i postępuj w/g poniższej instrukcji.

https://musicators.com/homework

Instrukcja:

Wpisujemy klucz 3998 i klikamy "Dalej"

Wybieramy klasę "Przedszkole" i klikamy "Dalej"

Klikamy na środek kwadratu z napisem "Rytmika"

Podajemy imię i wykonujemy ćwiczenia.

Miłej zabawy

Zabawy z językiem angielskim

1. Utwór na powitanie #1

https://www.youtube.com/watch?v=tVlcKp3bWH8&ab_channel=SuperSimpleSongs-KidsSongs

2. Utwór na powitanie #2

https://www.youtube.com/watch?v=gghDRJVxFxU&ab_channel=TheSingingWalrus-EnglishSongsForKids

3. "Warm up" (rozgrzewka)

https://www.youtube.com/watch?v=oOvhASO-dZM&t=45s&ab_channel=TheSingingWalrus-EnglishSongsForKids

4. Animals on the farm

https://www.youtube.com/watch?v=zXEq-QO3xTg&ab_channel=SuperSimpleSongs-KidsSongs

5. "Who took the cookie from the cookie jar?" song (piosenka o zwierzętach na farmie)

https://www.youtube.com/watch?v=Vu0-98fgnRo&ab_channel=SuperSimpleSongs-KidsSongs

6. Utwór na do widzenia

https://www.youtube.com/watch?v=PraN5ZoSjiY&ab_channel=SuperSimpleSongs-KidsSongs

Religia

Radujmy się CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ.

Wspólnie z biskupem Antonim uwielbiajmy PANA JEZUSA śpiewem i tańcem. Zachęcam dzieci i rodziców do wspólnej modlitwy przez śpiew i taniec. https://www.youtube.com/watch?v=sMFKnxZyHJE

Gorąco pozdrawiam

Marzena Kwiatkowska

Dzieci młodsze

Dobre i niedobre bajki na ekranie.

Zapewne każdy z nas ma swoje doświadczenie z bajkami, każdy pamięta swoją bajkę z dzieciństwa. Każdy miał swojego bajkowego bohatera. W obecnie trudnym czasie pomóżmy naszym dzieciom poznawać jak najwięcej bajek – bajek opowiedzianych przez najbliższych.

1. Nudzimisie – pierwsze spotkanie

Wszystko zaczęło się pewnego jesiennego popołudnia. Szymek siedział na środku pokoju, otoczony zabawkami i krzyczał, ile sił w gardle:

– Nudzi mi się! Nudzi mi się!

Niestety, nikt na ten oczywisty i wyrażany dość głośno fakt, nie zareagował. Starsza siostra Szymka, Aga, udawała, że nic się nie dzieje. Być może według niej naprawdę nic godnego uwagi się nie działo. Przecież słuchała tego okrzyku niemal codziennie. Tata siedział schowany tam, gdzie mógł najdalej, czyli w łazience, i udawał, że jest bardzo zajęty naprawianiem wieszaka. Natomiast mama Szymka była święcie przekonana, że okrzyk syna nie dotyczy jej osoby, ale skierowany jest właśnie do taty. Wobec takiego braku zainteresowania chłopiec siedział wśród zabawek i krzyczał bez przerwy. Wreszcie tata stracił cierpliwość. Westchnął ciężko i poszedł do pokoju. Spojrzał na podłogę zasłaną zabawkami i zapytał: GDZIE?

– Co gdzie? – zapytał w odpowiedzi Szymek.

– Gdzie są te NUDZIMISIE?

– Nudzimisie?! – nie rozumiał Szymek.

– No tak, przecież wołasz je od pięciu minut bez przerwy – stwierdził tata. Szymek uznał, że tata najwyraźniej żartuje z jego poważnego problemu, jakim było nudzenie się, i wykrzywił buzię w grymasie niezadowolenia. Tata chyba nie żartował, bo rozejrzał się po pokoju, zajrzał nawet we wszystkie najciemniejsze kąciki i powiedział tonem odkrywcy:

– Nie ma!

– Czego nie ma? – ponownie nie zrozumiał chłopiec.

– Raczej kogo! Nudzimisiów oczywiście.

– Taatoo…! – wykrzyknął zdenerwowany Szymek.

– Zaraz, zaraz! – zawołał z kolei tata i podszedł do synka. – To ty nie wiesz nic o nudzimisiach?

– Niee… – odparł chłopczyk i otworzył buzię ze zdzwonienia. W swoim długim pięcioletnim życiu słyszał o najróżniejszych bajkowych stworzeniach, ale o nudzimisiach NIGDY.

Tata usiadł na podłodze i zaczął mówić tajemniczym głosem, niemal szepcząc:

– Bo wiesz… daleko stąd, ale nie wiadomo gdzie, …zresztą może jest to nawet najzupełniej blisko, ale nikt tam nie był, więc nie wiem na pewno, jest bajkowo piękna i tajemnicza kraina. W tej krainie mieszkają nudzimisie, które zawołane przez nudzące się dzieci przychodzą tu, żeby się z nimi pobawić.

– Nie wierzę! – zawołał Szymek, wydymając usta.

– Nie, to nie – tata udał obrażonego i wstał z podłogi.

– Ale kiedy się je woła i woła, to one naprawdę mogą przyjść.

– Nieee…? – ni to zapytał, ni to zaprzeczył Szymek, ale jakoś bez przekonania.

– Właśnie, że tak – zdecydowanie potwierdził tata.

– Trzeba się tylko uważnie przyglądać, żeby ich nie pomylić.

– Z czym można je pomylić? – zaciekawił się chłopiec.

– Noo… na przykład z myszami – powiedział tata trochę niepewnie.

– Ale u nas nie ma myszy – odparł Szymek i z powątpiewaniem rozejrzał się po podłodze.

– No niby nie ma… jak dotąd – zgodził się tata. – Jednak patrząc na ten bałagan na podłodze, myślę, że spokojnie mogłyby się tu schować, a ty byś ich nie zauważył. Szymon rozejrzał się wokół siebie i uznał, że tata ma absolutną rację. Między zwierzątkami, żołnierzykami, samochodami, grami, klockami różnego rodzaju można by schować rodzinę myszy, albo całą wioskę z nudzimisiami i pewnie niełatwo byłoby ją dostrzec. Porządek nie był najwyraźniej czymś, do czego Szymek przykładał większą wagę. Czasami rodzice układali na półkach wszystkie zabawki synka, żeby mu pokazać, jak to ma robić. Jednak najdalej po jednej czy dwóch godzinach większość z nich okazywała się Szymkowi niezwykle potrzebna i to właśnie na podłodze. Tu też, jeżeli w ogóle, należało się spodziewać niespodziewanych gości. Widząc zamyśloną buzię chłopca, tata oddalił się pospiesznie z pokoju. Robił to po cichu, żeby nie wyrywać synka z zamyślenia, które dawało domownikom niejaką nadzieję na chwilę spokoju. Kiedy już Szymek został sam, stwierdził, że nadal nie wie, w co się pobawić, a na dodatek nie ma taty, który w razie potrzeby mógł coś fajnego wymyślić. Zawołał więc, tak dla zasady, ale tym razem niezbyt głośno „Nudzi mi się!...” i zaczął majstrować przy budowli z klocków. Siedział i budował spokojnie, aż nagle usłyszał KICHNIĘCIE. Wprawdzie było to bardzo cichutkie kichnięcie, ale mimo to wyraźne. Dochodziło zza wielkiego pudła na zabawki.

– Aaa… psik! – poniosło się znowu po pokoju i Szymek przestraszył się nie na żarty. Spojrzał zaciekawiony sponad sterty klocków i zobaczył małego stworka w śmiesznym zielonym ubranku.

– Jeeju – westchnął chłopiec i schował się za pudłem. Stworek nie ukrywał się jednak wcale i szybko wyszedł z kącika wprost na niego. Szedł tak, jakby wcale nie widział chłopczyka. Kiedy był już obok Szymonkowej stopy, ten cofnął ją i schował pod siebie.

– Aaa!!! – stworek wrzasnął na całe gardło, podskakując go góry, po czym uniósł głowę i spojrzał na właściciela tej potężnej nogi. Widząc, że ten też jest wystraszony, zrobił odważną minę i zapytał niezbyt wyraźnie

– Boisz się mnie?

– Niee – odparł Szymek ze strachem, kiwając przy tym głową tak, jakby się bał.

– Ja też się nie boję – stwierdził stworek niepewnie, przyglądając się Szymkowi bardzo, ale to bardzo uważnie. Nie mniej uważnie przyglądał się gościowi Szymon. Było to jednak trudne zadanie, ponieważ stworek był mały i wciąż się kręcił. Chłopiec zauważył tylko, że przybysz ma bardzo duże uszy, które to podnosiły się, to opadały. Czasami nawet zwijały się w rulonik i wtedy wyglądały naprawdę śmiesznie.

– Ty nie mas ogonka? – zdziwił się nagle stworek.

– Pewnie, że nie mam – zaśmiał się Szymek. – Ludzie przecież nie mają ogonków – dodał, wyjaśniając tym samym, że fakt nieposiadania przez niego ogonka jest zupełnie naturalnym zjawiskiem.

– Coś mi się musiało pokręcić – tłumaczył nieznajomy, rozglądając się po pokoju. – To jak mas na imię? – zapytał nagle, zmieniając temat rozmowy.

– Bo ja jestem Hubek… NUDZIMIŚ Hubek – dodał po krótkiej chwili.

Rafał Klimczak

Przykładowe pytania do rozmowy o opowiadaniu:

· Jak zachowywał się Szymek?

· Jak wyglądał pokój chłopca?

· Co powiedział Szymkowi tata?

· Kogo chłopiec spotkał w swoim pokoju?

· Jak myślisz, co Szymek będzie robił z Hubkiem?

· Jakie Ty masz sposoby na nudę?

Propozycja zabawy do opowiadania

Mój nudzimiś – praca plastyczna,

Dziecko z pomocą rodzica wykonują nudzimisie ze skarpetek. Skarpetkę wypełniamy ryżem lub grochem. Formujemy ją tak, by pięta stała się głową. Związujemy cienkim sznurkiem w dwóch miejscach, by powstały trzy segmenty: tułów, głowa i uszy. Góra skarpetki zamieni się w uszy, które należy przyciąć tak, żeby były szpiczaste – tu szczególnie przyda się pomoc nauczyciela. Wokół szyi stworka można zawiązać ozdobną wstążkę. Oczy i nos rysujemy czarnym mazakiem. Na zakończenie dzieci wymyślają imiona dla swoich nudzimisiów.

2. „Jaka to melodia” - słuchanie piosenek .

Włączanie ulubionych piosenek dziecka do momentu, aż odgadnie tytuł/ fragment piosenki.

Wspólne odśpiewywanie piosenek.

Propozycja

· jeśli rodzic pozwoli dziecku być przez chwilę „prowadzącym”

· na koniec można wspólnie wymyślać choreografie tańca do wybranej przez dziecko piosenki.

3. Roziązywanie zagadek nt. bohaterów bajek i baśni.

Mała, grzeczna dziewczynka,

wilka spotkała w lesie.

Ma czerwoną czapeczkę,

babci lekarstwa niesie.

(Czerwony Kapturek)

Jaka to dziewczynka ma roboty wiele,

A na pięknym balu gubi pantofelek?

(Kopciuszek)

Chłopiec z bajki znany,

z drewna wystrugany

Kiedy kłamał w głos strasznie rósł mu nos.

(Pinokio)

Jakie imiona mają braciszek i siostrzyczka,

Którzy w lesie znaleźli chatkę z piernika.

(Jaś i Małgosia)

Kiedy z Krasnoludkami w lesie zamieszkała,

niedobra macocha zatrute jabłko jej dała.

(Królewna Śnieżka)

4. Emocje – nazwij je, a Cię zrozumiem

Zły humorek

Jestem dzisiaj zła jak osa!

Złość mam w oczach i we włosach!

Złość wyłazi mi uszamii rozmawiać nie chcę z wami!

A dlaczego? Nie wiem sama.

Nie wie tata, nie wie mama...

Tupię nogą, drzwiami trzaskamI pod włos kocura głaskam.

Jak tupnęłam lewą nogą,

Nadepnęłam psu na ogon.

Nawet go nie przeprosiłam – taka zła okropnie byłam.

Mysz wyjrzała z mysiej nory:– Co to znowu za humory?

Zawołałam: – Moja sprawa!

Jesteś chyba zbyt ciekawa.

Potrąciłam stół i krzesło,co mam zrobić, by mi przeszło?!

Wyszłam z domu na podwórze,wpakowałam się w kałużę.

Widać, że mi złość nie służy,skoro wpadłam do kałuży.

Siedzę w błocie, patrzę wkoło,wcale nie jest mi wesoło...

Nagle co to?

Ktoś przystaje

Patrzcie!

Rękę mi podaje!

Tu ktoś mały, tam ktoś duży –

wyciągają mnie z kałuży.

Przyszedł pies i siadł koło mnie

kocur się przytulił do mnie,

mysz podała mi chusteczkę:– Pobrudziłaś się troszeczkę!

Widzę, że się pobrudziłam,ale za tozłość zgubiłam.

Pewnie w błocie gdzieś została.

LECZ NIE BĘDĘ JEJ SZUKAŁA!

Dorota Gellner

Rozmowa na temat jego treści wiersza , nazywanie emocji podmiotu lirycznego, nawiązanie do osobistych przeżyć.

5. Słuchanie bajki – książka z bajkami

Książka z bajkami

Wszyscy zapomnieli o książce z bajkami. Pozwolili, by pokryła się kurzem, ba, kartki jej się wystrzępiły i powyginały. Nikt nie chciał czytać bajek. Dzieci krzywiły się:

– Wolimy gry komputerowe. Albo film!

Książkę wyrzucono na śmietnik. Wiatr targał jej kartki, deszcz rozmywał obrazki. I gdyby nie pewna wróżka, schrupałby ją tłusty szczur.

– Ooo! – zawołał ucieszony. – Chyba coś znalazłem!

Mniam, mniam.

– Nie! – pisnęła wróżka. – Czary – mary!

Książka przefrunęła szczurowi koło nosa. Wróżka złapała ją i z żalu zapłakała. Tak zniszczonej książki jeszcze nie widziała. Cały dzień ją czyściła, wygładzała, sklejała, prostowała. […] Pod wieczór książka wyglądała jak nowa. „Komu by ją dać?” – rozmyślała. Akurat były imieniny dziadka Anatola. I wróżka wpadła na świetny pomysł.

Puk, puk – zastukał listonosz:

– Paczka dla pana Anatola!

– Dziadku co dostałeś? – pytały zaciekawione dzieci.

– Książkę z bajkami! – wykrzyknął starszy pan. – Miałem taką samą, gdy byłem małym chłopcem!

Nawet nie obejrzał innych prezentów, tylko usiadł i zaczął czytać. Jakby mu lat ubyło. Przypomniał sobie, że jak był tyci, tyci, nie wyższy od stołu, te same bajki czytała mu jego mama.

– Przeczytaj coś głośno, dziadku! – poprosiły dzieci. Były ciekawe, co niezwykłego może być na tych kartkach.

I dziadek zaczął czytać drżącym głosem. Mama aż popłakała się z radości, gdy królewna z bajki spotkała swojego księcia. Dzieci też się wzruszyły.

Niesamowite! Przy grach komputerowych nigdy im się to nie zdarzyło. Książka z bajkami stała odtąd na honorowym miejscu w biblioteczce dziadka. Kiedy wieczorami stamtąd znikała, dziadek nie martwił się, bo wiedział, gdzie jej szukać. Dzieci odkryły bowiem, że bajki są doskonałym sposobem na piękne sny.

Grażyna Bąkiewicz

Rozmowa: określanie, jakie plusy i minusy mają: czytanie bajek, oglądanie telewizji, granie w gry komputerowe. Wszystkie pomysły można spisać na dużym arkuszu papieru.

6. Bajkowe kolorowanie – kolorowanie ulubionych postaci z bajek.

Dziecko wybiera kolorowankę, która ozdabia wg własnych pomysłów. (pobierz propozycje)

7. Maszyna do pisania – masażyk z wykorzystaniem wierszyka.

Maszyna do pisania

Wkręcamy papier do maszyny (ostrożnie „przekręcamy” uszka dziecka do przodu)

do pisania.

Wygładzamy kartkę papieru (gładzimy plecy wewnętrzną stroną dłoni),

i piszemy:

A…, B…, C…, kropka, przecinek (piszemy palcem: A, B, C, stawiamy dużą kropkę i przecinek)

i… przesuwamy wałek. (chwytamy za głowę, z wyczuciem, lecz stanowczo przechylamy ciało na bok)

Marta Bogdanowicz

Logopedia

Zwierzęce gadanie

Co mówi bocian, gdy żabę zjeść chce? Kle kle kle

Co mówi żaba, gdy bocianów tłum? Kum kum kum

Co mówi kaczka, gdy jest bardzo zła? Kwa kwa kwa

Co mówi kotek, gdy mleczka by chciał? Miau miau miau

Co mówi kura, gdy znosi jajko? Ko ko ko

Co mówi kogut, gdy budzi w kurniku? Ku ku kukuryku

Co mówi koza, gdy jeść jej się chce? Mee mee mee

Co mówi krowa, gdy brakuje jej tchu? Mu mu mu

Co mówi wrona, gdy wstaje co dnia? Kra kra kra

Co mówi piesek, gdy kość zjeść by chciał? Hau hau hau

Co mówi baran, gdy jeść mu się chce? Bee bee bee

Co mówi ryba, gdy powiedzieć chce? Nic!

Rytmika

Do wspólnej zabawy z rodzicem "Pajączek"

https://www.youtube.com/watch?v=ZhF0KaTm2WM

Do słuchania i śpiewania piosenka "Ogrodniczka"

https://www.youtube.com/watch?v=KoAEIDEzG3Y

Piosenka "Kle kle boćku"

https://www.youtube.com/watch?v=MXOs1LGO1JM

Zabawy z językiem angielskim